Zelfs als hij op vakantie gaat neemt hij zijn batje mee. Zoals onlangs tijdens een rondreis door China. In zowat alle steden die hij bezocht vroeg hij een taxichauffeur hem naar een tafeltenniszaaltje te rijden. Daar stonden ze raar te kijken van die lange blanke man met grijs haar en brilletje op die de ene tegen- stander na de ander versloeg met een aftands houten plankje.
Sam Louwerse en tafeltennis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Niet alleen in China maar vooral in 't Gooi waar hij het overtuigend bewijs is dat een tafeltenniscarrière bijna een mensenleven kan beslaan. Een gesprek met Mister 't Gooi , die wellicht nog zijn derde Schildpadhuis als actief tafeltennis- ser zal meemaken.

Van Mister 't Gooi kan nieuwe afdeling niet groot genoeg worden

De backhandaanval is al vele jaren zijn specialiteit. Als verdediger duurden zijn partijen veel te lang. Dus leerde hij om aan te vallen met de backhand. Niet zo'n gestyleerde beweging met een vleugje topspin eraan uit het boekje maar een forse klap uit de pols waar, hij weet het zelf, technisch gezien veel op aan te merken is. Toch zou zijn backhandtik uitgroeien tot een uiterst effectief wapen. Ook in China waar dat met verwondering werd gadegeslagen. Om maar niets te missen werden alle activiteiten op belendende tafels stilgelegd als hij aan een partijtje begon. In Nederland reikte Sam Louwerse er een tijd geleden mee tot aan de poort van de ereklasse. En dat zonder forehand. Die heeft hij niet. 'Nooit geleerd ook. Bij gebrek aan training moest je zelf maar een beetje aanpielen'.
Tegenwoordig is Sam Louwerse nog immer een gevreesd tegenstander, bezig aan een topjaar in de Topklasse. Uitgerust met een ouderwetse houten plank waarop naar schatting vijftien jaar geleden aan beide kanten korte noppen zonder onderlaag zijn geplakt. Het houtwerk, de rubbers en menig nopje hebben hun beste tijd gehad. 'Dat komt omdat ik vaak de grond raak met verdedigen'.
Ruim 40 jaar geleden leerde Sam Louwerse pingpongen in de loods van Slagt Bouwmaterialen in Hilversum. Met een batje van kurk speelde hij op zaterdag en zondag tegen jongens als Kees Slagt (UBTV) en Sico de Ronden (Hoogerheide). Na twee jaar kon hij een aardig balletje verdedigen. Sam, Kees, Sico en de anderen trokken naar het pas geopende Schildpadhuis waar Quick, HOC en UBTV onderdak hadden gevonden. Ze werden lid bij UBTV. Sam werd ingedeeld bij UBTV 16 in de reserve vierde klasse. De eerste competitiewedstrijd tegen Victoria 10 ging met 0-10 verloren. 'Is dit nu tafeltennis?', gruwde hij na de afstraffing.

Emmers

Bijna tien jaar na zijn debuut bij UBTV vroeg Sam over- schrijving aan naar Quick. Met Erik Brakkee en Johan Beun kwam hij drie jaar uit in de hoofdklasse. Tot UBTV vroeg of hij terug wilde keren om met de jeugdspelers Tjebbe te Marvelde en Theo Fennis promotie-hoofdklasse te spelen. In 1970 keerde hij terug naar Quick. Hij speelt er nog steeds. In het tweede Schildpadhuis waar tegen- woordig bij ontbreken van deugdelijke dakbedekking emmers in de speelzaal worden geplaatst om de regen op te vangen. Maar lang hoeft deze treurnis niet te duren. Buurman Kroymans, dealer in de betere automerken, wil zich inspannen om Quick iets verderop aan een groten- deels ondergronds gelegen tafeltennishal te helpen.
In ruil voor de gemeentegrond waarop nu het Schildpad- huis staat. Voor Sam Louwerse zal dit derde Schildpad-

huis worden. Want naar verwachting gaat Sam, pas 57 jaar jong, nog wel een poosje door. 'Ik rook mijn sigaren en drink mijn biertje maar ik heb nog altijd een aardige conditie. Zeker als ik mannen van mijn leeftijd zie achter de tv of een krantje. Dan denk ik, ben ik blij dat ik nog lekker tafeltennis'.
Nu straks de afdelingen Utrecht en 't Gooi eindelijk worden samengevoegd gaat daarmee ook een wens van Sam Louwerse in vervulling. 'Het grote voordeel is dat je dan tegen andere mensen moet spelen. Voor mij het leukste aspect van de fusie. Als je een vreemd spelletje hebt, zoals ik, dan raken tegenstanders daar toch aan gewend. De verrassing ebt weg. Nu ik straks tegen nieuwe tegenstanders moet aantreden verwacht ik weer het volle rendement uit dat eigenaardige spelletje van mij te halen'. Al jaren roept Sam dat de tafeltenniscompetitie in 't Gooi aantrekkelijker moet worden gemaakt. 'Met Utrecht erbij is een hele verbetering. Maar van mij mag het nog drastischer. De hogere klassen mogen best groter worden. Dat kun je bereiken door te fuseren met nog een afdeling'.

Aan de afdeling 't Gooi bewaart Sam Louwerse mooie en ook veel dierbare herinneringen. Karakteristiek voor het Gooise tafeltennis was vooral het allang verdwenen caf‚ Biersma. 'Daar kwam iedereen, van welke club dan ook, bij elkaar. Als je op zaterdag had gespeeld dan vormden tafeltennissers 's avonds bij Biersma één grote familie. De laatste nieuwtjes werden uitgewisseld en er werd met elkaar een biertje gedronken. Zoiets bestaat nu nog wel bij Felix III maar in mindere mate'.
Sam weet, 'de rest van Nederland sprak altijd over de gezellige afdeling 't Gooi. Zo was het ook. We hebben hier veel leuke dingen meegemaakt. Neem de tijd van Poker Face. Het was eerst heel teleurstellend dat de initiatiefnemers André Louwen en Marcel Veerman bij Quick vertrokken. Aan de andere kant kreeg 't Gooi er een heel aparte vereniging bij. Nu is de vervlakking ingetreden. Het is allemaal bezadigder geworden. Ik vind het vooral jammer dat tafeltennis vergrijst. Over de hele linie. Er komt weinig goede jeugd achter ons aan'.
Sam Louwerse speelde 20 jaar landelijk tafeltennis. Met een beperkt spelletje. Verdedigen met de plank en een beetje aanvallen met de backhand. 'Maar met dit beperkte spelletje heb ik wel de hoofdklasse gehaald. Daar ben ik best een beetje trots op'. Hij heeft er geen probleem mee om straks in de derde klasse of lager te spelen. 'Eigenlijk is dat traject al in werking gezet. Vanuit het landelijk keerde ik terug naar de eerste klasse. Ik heb ook al tweede klasse gespeeld. Je voelt dat je trager gaat spelen. Het lijf wil niet altijd meer. Dat moet je accepteren. Sommige mensen kunnen er niet tegen. Ik vind, het hoort erbij. Het blijft een uitdaging om af en toe eens te denken, het gaat toch wel lekker. Zoals dit seizoen. Ik speel een procentje of 80 in de Topklasse. Voor mij wel aardig'.